In augustus wordt kampbeheerder Lonee op cursus naar Kamp Erika te Ommen gestuurd. Kamp Erika is dan net als justitieel strafkamp in gebruik genomen. De eerste gevangenen arriveren op 19 juni 1942 te Ommen. De populatie van het kamp bestaat voornamelijk uit veroordeelden door de Nederlandse justitie en economische delinquenten. De geïnterneerden moeten in deze Justizlager zware arbeid verrichten. Constante pesterijen, afranselingen en intimidaties zijn dagelijkse praktijk en vaak gaan deze wreedheden gepaard met moord. Als deze wreedheden in 1943 aan het licht komen, betekent dit het einde van Kamp Erika. In de periode van juni 1942 tot mei 1943, zijn er tussen de 170 en 200 gevangenen in Erika om het leven gekomen.