In de zomer van 1940, kort na de capitulatie van Nederland, begint de Duitse bezetter de bewegingsvrijheid voor Joden steeds meer in te perken. Op 24 augustus 1940 wordt onder toezicht van Rijkscommissaris Seyss-Inquart een rapport uitgebracht over de voortgang van de anti-Joodse maatregelen. Het rapport meldt: ‘De actie tegen de Joden is in voorbereiding en zal in de naaste toekomst worden uitgebreid, en wel tot de arisering.’

Met ‘arisering’ wordt het plan bedoeld om de Joden al hun bedrijven te ontnemen. Er liggen een flinke stapel verordeningen klaar. Zo zijn de regels voor de naam registratie van alle Joden al opgesteld en liggen ook de plannen klaar om alle Joden uit het culturele leven te verwijderen. Misleiding van het publiek is een essentieel onderdeel van de strategie; de maatregelen worden geleidelijk doorgevoerd waardoor de ontrechting van de Joden sluipenderwijs geschiedt.