In januari 1945 staat het Derde Rijk op instorten. De geallieerden rukken zowel uit het oosten als westen snel op en dwingen de Duitse troepen zich steeds verder terug te trekken naar het midden van het Rijk. Voor de mensen in de kampen begint het laatste hoofdstuk: de dodenmars. Duizenden gevangenen strompelen zonder eten of drinken naar een volgend kamp. Wie niet meekan, wordt afgemaakt.

Al in juli 1944 bevrijden de Russen in het oosten van Polen het eerste Duitse concentratiekamp: Majdanek. Door de snelle opmars hebben de Duitsers niet de tijd het kamp te ontruimen en bewijsmateriaal te vernietigen waardoor Russische filmploegen de verschrikkingen van dit kamp – inclusief interviews met uitgeputte overlevenden- kunnen vastleggen en openbaar maken.

Het is de nachtmerrie van Heinrich Himmler en zijn SS. Als ook vanuit het westen de geallieerden Duitsland naderen, geeft Himmler het bevel de bedreigde kampen tijdig te ontruimen, bewijsmateriaal te vernietigen en de nog ‘nuttige’ gevangenen te voet of per trein naar het centrum van Duitsland over te brengen. Daar zijn de dwangarbeiders hard nodig om de oorlogsindustrie op gang te houden.